refleksja

Wiem, że mam trudny charakter. Wiem i rozumiem, że można mnie nie zrozumieć. Można nie rozumieć mojej chwilowej zadumy, zamyślenia, czy nawet braku wypowiedzianego słowa, przez dłuższy czas. Staram się i to mocno. Chociaż trudno jest zmienić swoje pewne nawyki. Zwłaszcza teraz, gdy nastała jesień, która powoduje rozważania nad niektórymi sprawami. Zwłaszcza, że za kilka dni będzie 1 listopad.

To już drugi raz, gdy będę stała przy grobie, przy którym nie chciałabym stać. Po raz kolejny uświadamiam sobie tak wielką stratę. Uświadamiam sobie, że życie jest tak bardzo kruche. W jednej chwili istniejemy, w następnej już nas nie ma. Odchodzimy i pozostawiamy po sobie pustkę wśród osób sobie najbliższych.

Chociaż pustka ta z jednej strony jest zła, z drugiej powoduje, że stajemy się silniejsi i pokonujemy najdrobniejsze przeszkody, bo wiemy, że nic nie może nas pokonać, oczywiście oprócz śmierci.

"Nadzieja zawiera w sobie światło mocniejsze od ciemności jakie panują w naszych sercach"*

"Bądź iskierką światła dla świata, który jest twoim otoczeniem."**

**************************
* Jan Paweł II
**Helmut Thielicke

Jesiennie

Jesień na dobre rozgościła się za Naszymi oknami. Pomimo słońca czuć chłód. Więcej jest nostalgicznych myśli. Chociaż z drugiej strony jesień również jako pora roku jest piękna. Wystarczy jedynie otworzyć oczy, zatrzymać się i poobserwować trochę to, co nas otacza. Jak zmienia się przyroda. Jak zielone liście zmieniają swą barwę, jak orzechy leżą na trawie, jakie piękne są wschody, jak i zachody słońca. Jak poranna mgła skąpana w słońcu może dodać energii na dalszy dzień. Jak ta owa mgła potrafi wciągnąć w swą bajkę.

Dzisiaj miałam chwilę by pobawić się aparatem. I oto co wyszło:

Zdjęcia mgły zrobiłam dwa dni temu. Poranek był fantastyczny, ciepły jak na jesień i słońce, które kilkanaście minut temu wstało i cieszyło moje oko :)

Dwa latka

Tak pisałam rok temu TUTAJ

Dzisiaj mija kolejny rok jego życia. Dwa latka. Cudowne lata spędzone z kochanym brzdącem, który wywołuje uśmiech na twarzy, dzięki któremu dzień staje się łatwiejszy. Każdy jego uśmiech, każde przytulenie, każde spojrzenie w oczy dodaje sił do walki.

Przez ten rok H. zmieniał się, kształtował swoją tożsamość, uczył się wielu rzeczy, poznawał świat. Z całą pewnością rośnie Nam indywidualista, z mocnym charakterem. 

Najważniejsze jest to, że H. jest zdrowym i szczęśliwym dzieckiem z wieloma pomysłami.

Dzisiaj w okrojonym składzie świętowaliśmy Jego dzień. Fajnie było widzieć zdziwienie i zachwyt, które pojawiało się na Jego twarzy podczas rozpakowywania prezentów, a także podczas dmuchania świeczki na torcie.

Kochany Łobuziak :)