Wakacje

Za dwa dni wyjeżdżam. Pakuje walizkę, potrzebne rzeczy i razem z Nia i M. jedziemy nad morze. Dokładnie do Łeby. Z jednej strony ciesze się i nie mogę już się doczekać. Ale z drugiej nachodzą mnie dziwne myśli. Jakoś nie mogę je ujarzmić. Wdzierają się w mój umysł i zakorzeniają się na dobre.

To będzie pierwszy taki rodzinny wyjazd bez Niego. Zawsze wspólnie gdzieś wyjeżdżaliśmy. Tak, wiem że powinnam myśleć, ze On będzie z Nami, ale i tak jakoś tak smutno robi się na sercu.

Pierwsze rzeczy zawsze są najtrudniejsze. Tyle już przeszliśmy. Daliśmy radę, choć było trudno. I z tym tez sobie poradzimy.

Trzeba tylko poczekać i nie dać się zwariować negatywnym emocjom.

Tak wiec w piątek będę mogła rozkoszować się falami morza, pięknymi wschodami jak i zachodami słońca, spacerować po plaży, zatrzymać się, usiąść na piasku, zamknąć oczy, wsłuchać się w szum wody, poczuć jak wiatr otula moje myśli, a promienie słońca ogrzewa je.

Chciałabym odpocząć, nabrać dystansu i zregenerować siły.

Odliczam, z wielka cierpliwością czekam.