Jakiś czas temu, kiedy jeszcze mocno wiało wybrałam się na króciutki spacer, podczas którego zachwycałam się chmurami, ciężkimi chmurami, które w szybkim tempie odpływały ode mnie, jakby nie chciały się zatrzymać, bojąc się, że mogą nie być już tak piękne jak były, że zabraknie im czasu. Przyglądając się chciałam ich dotknąć, polecieć do nich i zanurzyć się w ich puszystości. Poprzez zdjęcia mogę to zrobić i wyobrazić sobie, że jestem tam, wśród ich piękna, wolna od trosk. Wolna od wszystkiego.
Najbardziej ujmuje mnie ostatnie zdjęcie, na którym widzę Piękne, duże Serce i wiem, kto mógł to zrobić.
Tak było kilka dni temu, gdzie zachwycałam się pięknem natury. Dzisiaj natomiast zachwycać się będę pięknem muzyki, pięknem głosów. Dzisiaj wieczorem wybieram się na koncert. Kolejny koncert, w którym będę całym sercem, każdą częścią siebie. Dzisiaj odpłynę myślami. Dzisiaj będzie spokój. Dzisiaj będę się rozkoszować.
niesamowicie podobają mi się te chmury z fotki nr 1!
OdpowiedzUsuńwielu dobrych wrażeń.... :)
Tak było, Dziękuję :*
UsuńCzekaj czekaj a na jaki koncert idziesz?
OdpowiedzUsuńW najbliższym czasie napiszę kilka słów o tym :)
UsuńJasne, że jest serce!
OdpowiedzUsuńMnie ujęło zdjęcie nr 4.
To dobrze :)
UsuńDla mnie pierwsze; jakby ktoś poupychał w nieładzie watę cukrową albo gęsi puch na niebie :)
OdpowiedzUsuńW ten sposób nie patrzyłam na chmury :) Bardziej widzę leżącą kobietę, która relaksuje się po ciężkim dniu :)
UsuńPiękne te chmury. Piękne i groźne...
OdpowiedzUsuńTak. Groźnie i piękne, tak jak jest Nasze Życie :) Pozdrawiam :)
UsuńJa też uwielbiam takie błądzenie w chmurach. Niebo jest naprawdę niezwykłe i daje poczucie swobody, choć na chwilę :)
OdpowiedzUsuńOj tak. Szkoda tylko, że tak mało ludzi patrzy w górę i nie zachwyca się tak piękną naturą :) Pozdrawiam :)
Usuń