Na ryby

Nadszedł słoneczny weekend. Więcej było mnie na świeżym powietrzu niż w domu. Chociaż w pomieszczeniu szukałam ukojenia dla zdrowia. Wraz z wiosną ciągnie się moja alergia, która dokucza mi i nie zezwala uczestniczyć w poszukiwaniu śladów Pani Wiosny. Jednak mój determinizm nie pozwolił mi na ciągłym siedzeniu w czterech ścianach i tak dzisiaj mogłam delektować się ciszą, spokojem wody. 

Miłym zaskoczeniem dla mnie było to, że w tak słoneczny dzień ujrzały światło dzienne ryby w moim stawie. Było ich bardzo dużo. 

Zabrałam ze sobą koc i aparat. Usiadłam nad brzegiem stawu. I obserwowałam płynące fale, a wraz z nimi ryby - duże i małe. Ze stoickim spokojem w stadzie płynęły w swoim wyznaczonym celu, nie patrząc na przeciwności losu.

Spokój ten zmieniłam rzucając im chleb. Ze szczerym podziwem patrzyłam jak swoimi małymi pyszczkami skubią chleb. W mgnieniu oka zjadły wszystko.

 

Nie mogło zabraknąć Sierściucha, który towarzyszył mi przy podglądaniu ryb i sam miał nadzieję na pożywny obiadek. Niestety musiał obyć się smakiem .

Nie mogę już doczekać się tych wolnych i ciepłych dni podczas, których mogłabym delektować się ciszą i spokojem przy wędkowaniu.

 

Dzięki tym chwilom wyciszyłam się, przemyślałam, pobyłam sama ze sobą, a także z rodzinką, która również mi towarzyszyła. Wielokrotnie zapatrzyłam się na niebo i korzystałam z uroku słońca.