Strach ma wielkie oczy

Tak. Strach ma wielkie oczy. Przekonałam się dzisiaj. Pomimo mojego wielkiego niepokoju przeżyłam dzisiejsze zajęcia. Dałam radę na socjoterapii. 

Idąc na zajęcia byłam nastawiona negatywnie, zamknięta w sobie, obawiając się mojej reakcji na pewne etapy, elementy arteterapii, bo wiedziałam co potrafią wyzwolić. 

Był jeden taki moment, kiedy powstrzymywałam łzy, które chciały się wyzwolić, jednak i tym razem nie poddałam się i jakoś je przetrawiłam. Musiałam złapać kilka, głębokich wdechów i było ok.

Zajęcia z dziewczynami były fantastyczne. Wiele śmiechu, wiele zabawy, wiele rysunków, rozmów. Bardzo dużo zdjęć. Mogę powiedzieć, że zrobiłam dzisiaj około 300 zdjęć, na których zawarłam Nasze prace i niezwykłe ujęcia uśmiechów, radości i wygłupów. Jest to niezwykła pamiątka na przyszłe lata, dla 'potomności'.

Przekonałam się dzisiaj również, że moja podświadomość dominuje. Jak widać na kolażu w rysunkach, które oparte były na emocjach dominuje czerń, ciemne kolory. Wiem, że przez długi czas kolor czarny będzie we mnie dominować i czeka mnie sporo pracy, żeby się wyzbyć tego, ale rozumiem, że na tą chwilę to jestem Ja. Muszę się z tym pogodzić i znaleźć odpowiedni środek, kompromis, żeby jakoś funkcjonować.

wszystkie rysunki są mojego autorstwa.

Dzisiaj na kartkach przelałam wiele negatywnych uczuć, które żyły we mnie. Mogę powiedzieć, że pomogło i jakoś, na tą chwilę dobrze się czuję. Potrzebne mi to było. I to bardzo.

I wiecie co (może wydać to się głupie), ale podczas wykonywania zadań, podczas zastanawiania się nad kolorami i emocjami, podczas malowania, słuchania melodii w muzykoterapii, oglądania filmu i słuchania tekstu podczas biblioterapii czułam Waszą obecność i Wasze wczorajsze wsparcie i te ciepłe słowa, które przekazałyście mi i za to chciałabym Wam podziękować. Dobrze mi z Wami i z dziewczynami z grupy :*